Blog: C'est le ton…

Blog: C'est le ton…

Een weblog van Vincent Jansen. Vincent is regiomanager Noord-Holland bij uitzendorganisatie NL Jobs. Deze weblog schreef hij exclusief voor Goedemorgen.

C'est le ton qui fait la musique… 'Het is de toon die de muziek maakt'; een bekend Frans spreekwoord maar inmiddels ook ingeburgerd in onze taal. Het gaat echter niet over 'muziek' maar over de wijze waarop een gesproken zin of woord klinkt. Oftewel, het gaat er niet om wát je zegt maar hóe je het zegt…

Als uitzendbureau die bemiddeld in werk voor arbeidsmigranten, hebben ook wij de afgelopen tijd 's goed naar ons onszelf geluisterd. Want als je namelijk zoals ik regelmatig opkomt voor de reputatie van arbeidsmigranten, dien je ook kritisch naar jezelf te kijken. Zo spraken wij bij NL Jobs altijd over 'transport'. We boden onze medewerkers 'transport' en we regelden 'transport'. Maar als je daar 's goed over nadenkt, past 'transport' prima bij vee en producten, maar niet bij mensen. Vandaar dat we tegenwoordig gewoon 'vervoer' zeggen. Voor de duidelijkheid, transport kwam overigens uit het Engels, waar transport gewoon 'vervoer' betekent, maar dit werd door ons dus onterecht ook in het Nederlands gebruikt.

In ons geautomatiseerd systeem plaatsen wij tot voor kort 'orders' of spraken wij over 'bestellingen'. Een order/bestelling voor mensen, mét een ordernummer, die werd geplaatst bij de recruitmentkantoren. Order en transport… Je hoeft geen grote fantasie te hebben om daar bepaalde associaties bij te voelen. Dus orders zijn nu 'vacatures'. Wij plaatsen vacatures en geen orders.

Daarnaast worstelden wij al enige tijd met het begrip 'arbeidsmigrant'. In de branche liepen meerdere collega's (voorheen 'concurrenten') hier ook tegenaan. Arbeidsmigranten hebben wij nu omgedoopt in wat zij daadwerkelijk zijn voor de BV Nederland, namelijk 'hardwerkende internationale medewerkers'. Intern praatten wij overigens ook over 'uitzendkrachten' maar we hebben het nu simpelweg over onze 'medewerkers'. Om het echter niet te verwarrend te maken voor onszelf, noemen we onze eigen 'vaste medewerkers' collega's. Dus collega's en medewerkers, het onderscheid is voor ons helemaal duidelijk. En zo zijn er nog een aantal benamingen die we hebben veranderd, teneinde het allemaal wat vriendelijker en respectvoller te laten klinken.

Bovenstaande lijkt misschien allemaal wat overdreven, maar alleen al door het veranderen van een paar simpele woorden, krijgt ons werk een andere lading. Ik bedoel, vroeger op feestjes zei ik dat ik in de 'mensenhandel' zat, nu zeg ik dat ik werk bij een uitzendbureau… Voelt echt veel beter… ;-)
Alle gekheid op een stokje, het is dus de toon die de muziek maakt. Het kan geen kwaad om daar een keer bewust bij stil te staan. Wat zou jij eventueel anders kunnen verwoorden?

Bron: Vincent Jansen

Deel artikel