Blog: Het leven is niet maakbaar...

Dat zien we aan de vele dingen die gebeuren in de wereld en in ons leven. Als mens willen we alles regisseren en onder controle hebben. Dat is ons doel. Een onbereikbaar doel, zullen we in de loop van ons leven beseffen,  naarmate we ouder, grijzer en wijzer worden.
 
Toen ik bij CombiVliet kwam werken een aantal jaar geleden, teelden we zowat 100% biologisch. Geweldig! De natuur die zelf de juiste balans bracht, waardoor diertjes elkaar in stand hielden, zonder het gewas, de bloemetjes en de vruchten te beschadigen.   Zoals de natuur het bedoeld heeft, een natuurlijk evenwicht. Nu zien we door de virus- en plaagdruk dat het telen van tomaten op zich al een grote uitdaging is geworden. Wat een kosten moeten er worden gemaakt en wat een moeite moet er worden gedaan, om een tomaat in het schap te krijgen. Niemand had dit kunnen bedenken...
 
En dan China, een grootmacht die niet te stoppen is in groei en grote ontwikkelingen door heeft gemaakt de afgelopen jaren. En nu door een virus compleet geďsoleerd wordt in de wereld. Dit had ons ook kunnen overkomen als Nederland. Denk maar eens aan de EHEC-problematiek een aantal jaren geleden. Niemand had dit kunnen bedenken...
 
Ook persoonlijk is mij/ons iets overkomen, wat ik nooit had kunnen bedenken. Inmiddels is dit ruim een half jaar geleden, maar het was en is zo ingrijpend dat het voelt als de dag van gisteren, waarschijnlijk mijn leven lang. De brokstukken die er van mij over waren, heb ik bij elkaar geraapt en hier heb ik een nieuwe 'ik' van gecreëerd. Het is nog niet af... Het is voor een deel een andere 'ik' geworden. Dat kan ook niet anders. Het is een 'ik' die nog sterker is en andere inzichten in het leven heeft gekregen, ondanks alles. Ik moet het mijn leven lang dragen, deze last. Dit verdriet, dit gemis, het verlies van een kind. Het kwam plotseling, zomaar vanuit het niks. Zoals veel dingen vanuit onverwachte hoek komen in het leven.
 
We kunnen proberen alles te regisseren en onder controle te hebben, maar dat kan niet. We moeten ons best doen mee te buigen in het leven en niet te knakken, net als een tak in de wind. Als het stormt, hebben we het zwaar. Zeker als het om een orkaan gaat. Stormen komen en gaan. Dat kunnen we niet sturen. Net als rampen, ziekten, tegenspoed, verdriet, pech, ellende, geluk, liefde, voorspoed, het overkomt ons. De één krijgt meer voor z'n kiezen dan de ander, hoe oneerlijk dit ook voelt. De ander lijkt meer geluk te hebben, hoe oneerlijk dit ook voelt. Maar het is zoals het is. Het vormt ons als mens. Wie kan het veranderen? Niemand, kan dat bedenken. Dit is het leven.

Bron: Martine van der Meer