Blog: Iemand dood maken met een blije mus

U zult wel denken bij het lezen van bovenstaande titel dat ik inmiddels enigszins seniel ben geworden. Eenieder die thuis is in de Nederlandse spreekwoorden en gezegdes weet dat iemand blij maken met een dode mus de juiste volgorde is van dit spreekwoord en uiteraard niet zoals het in de titel is vermeld. Toch weet ik zeker dat de titel hierboven door de gemiddelde lezer minimaal een paar keer is bekeken. Heel veel jaren terug circuleerde er al boeken en artikelen in de bibliotheek en op internet met verbasterde spreekwoorden en gezegden. Ook vandaag de dag is dit het geval. Uiteraard heb ik hier gretig gebruik van gemaakt in de blog dus denk niet dat ik alles zelf heb verzonnen. Ere wie ere toekomt (dit gezegde klopt wel ;-) Uiteraard hoop ik niet dat mensen zich mateloos gaan imiteren aan deze blog daar ik niet het gebeten schaap wil zijn en ook niet wil overkomen als een blond dompje. Wellicht dat sommigen er geen kaas van kunnen maken. Zij moeten dan maar stoppen met verder lezen.

In deze tijd van onzekerheden en onrust is het van belang om met humor de positieve flow in het leven te behouden. Inmiddels hebben we 17.500.000 medelanders die allen hun eigen kijk en ideeën hebben over de genomen maatregelen door het kabinet. Minimaal 90 % houdt zich dagelijks bezig met klagen over de genomen maatregelen. Een prachtig spreekwoord/gezegde wat hierop van toepassing is en welke ik mocht vernemen van een hele goede relatie van me luidt als volgt:
Klagen zonder te willen veranderen is zeuren. Mocht er in het vervolg een gevoel van klagen ontstaan bij u of uw naasten sta hier dan eens bij stil. Laat het in ieder geval niet tegen dobbermansoren gezegd zijn.

Onze regering wordt momenteel dagelijks genoodzaakt om maatregelen te nemen die ten koste gaan van onze individuele kijk en speelruimte op en in het dagelijks leven. Er wordt vanuit de bevolking gevraagd om meer openheid en duidelijkheid. Te veel mensen hebben op dit moment noten op hun balk. Een groot percentage vindt dat de overheid haar kop in het hoenderhok steekt en voelt zich als individualist beperkt in vrijheid of inkomen. Natuurlijk is het momenteel anders maar kan iemand mij vertellen of het onleefbaar is? Velen zijn de kwijt een beetje weg. We leven in een ongekende luxe en weelde en zijn in staat, zij die direct economisch getroffen zijn door de gevolgen van de pandemie, zowel fysiek, psychisch als economisch, hulp te bieden. Of we dit daadwerkelijk beseffen en/of doen is een tweede. Het is een beetje een visuele cirkel. Een mooie kreet die rondgaat in de media is dat we Corona samen aanpakken of wij nu wel of niet klaar zijn met Corona. Ik ben dankbaar dat ik geen onderdeel van het kabinet uit hoef te maken en geen beslissingen hoef te nemen voor 17.500.000 leden van de bevolking. Ga er maar aanstaan. Ik vind het al lastig om het gezin thuis tevreden te stellen. Maar goed, de beste stuurlui raken kant nog wal.

Onze regering moet beslissingen nemen die het economisch belang van ons land dienen, echter het dient in balans te zijn met het welzijn van het volk. Dat lukt soms niet altijd. Daarnaast hebben we te maken met een samenleving waarvan een groot deel geen aanpassingsgenen blijkt te hebben in onze weg naar het gezamenlijk aanpakken van de pandemie. Last but not least hebben we fantastische mediaberichten die bij velen een constant horrorscenario veroorzaken hetgeen bij deze mensen voortdurende angst tot gevolg heeft. Uiteraard wordt ook mijn persoontje dagelijks uitgedaagd om ergens wat van te vinden. Ook ik klaag mee en ook ik zeur mee. Gelukkig maar, dan voel ik me net een mens. Het belangrijkste is om elke dag met een schone luier te beginnen en begrijpen dat in het leven niet alles koek en ei is wat er blinkt. Laten we ons niet kostelijk ergeren en vooral onszelf geen postanale agressie opleggen. Een beetje respect voor hen die moeten beslissen op de weg om deze pandemie te bestrijden lijkt mij zeker op de plaats. U zult zien dat u dan al anders tegen deze mensen aankijkt.

Bron: Ronald Kloppenburg