Blog: Ik heet geen Peter

Heren, niet vergeten: 8 maart is het Internationale Vrouwendag. Feest! En de rest van het jaar is het waarschijnlijk Internationale Mannendag... Ik weet, een flauwe grap. Maar vrouwen - daar ben ik er één van - staan nog steeds te vaak iets lager in aanzien dan mannen. Zo zijn er  minder vrouwen op topposities. Vandaar dat onlangs een aantal vrouwen op LinkedIn voor een paar dagen hun naam veranderden in Peter. Bij beursgenoteerde ondernemingen zijn er namelijk meer CEO's die Peter heten dan dat er vrouw zijn. Bizar.

Ziek kind
Het is iets van oudsher. Mijn moeder werd door de overheid 'gestimuleerd' te stoppen met werken toen ik werd geboren. Dat was toen heel normaal. Net zoals mijn volwassen dochter het normaal vindt dat haar moeder wél nog steeds werkt, fulltime. Maar die oude tijden zijn nog steeds niet helemaal voorbij, getuige het voorbeeld van CEO-Peter.

En het is niet alleen de 'schuld' van mannen. Vrouwen werken er lekker aan mee. Minimaal twee keer hielp het me tijdens solliciteren niet dat ik vrouw ben. Eén keer kreeg ik te horen dat "de kans vrij groot is dat ze vrij neemt als haar kind ziek is". Een belachelijke uitspraak. Zeker als je bedenkt dat hij werd uitgesproken door een andere vrouw. Het mooie is: de man in de sollicitatiecommissie koos wél voor mij. "Juist als werkende moeder heeft ze haar vangnet goed op orde, dus ik zie het risico niet." Hulde.

Gevoelig?
De laatste weken staat deze discussie extra in de spotlights door de hernieuwde #metoo-aandacht. Maar daarover wil ik het nu niet hebben. Ik wil het juist hebben over samenwerken: een thema dat ik graag aanhaal in mijn blogs. Want of je nu Peter heet, of Jolanda, je komt alleen verder als je samenwerkt.
In netwerken is sensitiviteit een noodzakelijke vaardigheid. Ik hoor u denken: 'Ah, Jolanda wil zeggen dat vrouwen gevoeliger zijn'. Nee, zeker niet. Ik ken mannen die veel sensitiever zijn dan een aantal vrouwen in mijn netwerk. En dat is precies mijn punt. Een team zou moeten worden samengesteld op basis van ieders kwaliteiten en zijn/haar bijdrage aan het team. En daar binnen zou er een mooi evenwicht tussen mannen en vrouwen moeten zijn. Maar het is ook niet nodig daarin door te slaan. Dus het moet geen vrouw zijn, maar met gelijke capaciteiten moet je een vrouw de voorkeur geven, zeker als dat het evenwicht in een team bevordert.

Evenwicht
Zowel mannen als vrouwen gaan krampachtig met dat evenwicht om. Zo kreeg ik recent een bericht van een vrouw uit ons netwerk: ze kwam niet naar onze bijeenkomst omdat er geen vrouw op het podium stond. Enerzijds begrijp ik die opmerking, anderzijds kan je je ook afvragen wat de reden hiervan is. We hadden er bewust voor gekozen sprekers uit te nodigen de we niet eerder een stem hadden gegeven. En dat waren toevallig mannen, omdat we de drie vrouwen die al vaker over het onderwerp gesproken hadden, nu eens een keer niet aan het woord wilde laten. Simple as that.

Aan die mevrouw, en aan alle andere Jolanda's en "Peter's": wij van de Greenport kiezen vaak voor vrouwen op basis van kwaliteit. Zo bestaat ons team naast mij ook uit Amber, Anouk, Brenda, Eline, Else, Eveline, Hanneke, Judith, Katinka, Linda, Marga, Margreet, Margritha, Marleen, Natasja, Tilly, Sandra, Yvette en Wendy. Veel meer diversiteit dan "Mijn naam is Peter". En we kiezen vaak voor mannen: van Mario tot Nico, en van Woody tot Jorn. Bij ons is de verhouding ongeveer 50-50. En daardoor werken we zo goed samen.

Bron: Jolanda Heistek