Blog: Ik wil eruit

Bij de plaatselijke Appie waren enkele coronagevallen onder de vakkenvullers. Onze oudste zoon heeft daar een bijbaan. Nauwelijks klachten maar toch laten testen. En ja hoor: positief. Dus het hele gezin in quarantaine. En hij op zijn kamer in isolatie. De sfeer blijft prima maar de energie van de kids is ongekend. Ze zijn niet ziek en willen eruit. Als koeien die in het voorjaar voor het eerst de wei in mogen. Eruit, eropuit, bewegen, sporten. Ik ben optimistisch over de jeugd, de twintigers die bij ons werken, de jonge ondernemers voor wie we werken en de studenten die bij ons over de vloer komen of bij ons afstuderen. Ze zijn gemotiveerd en hebben volop ambitie. Ze hebben er zin in en veel energie. De vraag is wel hoe die energie zich richt. Volgt de jeugd de huidige leiders? Autocraten als Poetin, Erdogan, Xi en Bolsonaro? En Trump? Het is 2 november als ik dit schrijf. Of stapt de jeugd op de onderstroom? Met leiders die het zoeken in samenwerking en die de bruggen bouwen? De afgelopen jaren is opnieuw belangstelling ontstaan voor het coöperatieve model. Ook op Europees politiek niveau. Zoals mooi omschreven in het boek 'Ruw ontwaken uit de neo liberale droom'.  Het coöperatieve model op moderne leest geschoeid  deugt. Vernieuwing is echter noodzakelijk. Voor onze sector zijn we daar volop mee bezig.

Er is een berg energie en drift in onze sector. In de sierteelt zitten we aan de vooravond van een nieuwe investeringsgolf. Dat is op zich heel goed nieuws. Zolang dat tenminste doordachte en marktgerichte investeringen zijn, en de motivatie niet vooral fiscaal gedreven is. We willen er allemaal uit en er is energie zat maar hebben we voldoende richting? En doen we het alleen of…

Bron: Ronald Grootscholten