BLOG Martine van der Meer: Grensoverschrijdend gedrag

Grensoverschrijdend gedrag is gedrag wat over de grens van een ander heen gaat, waardoor iemand fysieke, mentale of emotionele schade op kan lopen. Het is dagelijks in de media. Het lijkt of alles wat in het verleden is gebeurd, boven komt. Mensen voelen zich niet meer belemmerd om het te benoemen dat ze dit hebben meegemaakt en dit nog steeds een rol kan spelen in hun leven.
 
Laatst vroeg een mannelijke collega van mij of ik het weleens had meegemaakt als vrouw in de mannenwereld waarin ik werk? Ik moest heel goed nadenken...

Dit jaar word ik 50. Ik begon op m'n 18e met werken dus werk 32 jaar van mijn leven fulltime (makkelijk terugrekenen). De bedrijven waar ik gewerkt heb, waren allen bedrijven die tuinbouw gerelateerd waren. Waar meer mannen dan vrouwen werkten.
 
Ik heb nog niet het gevoel gehad dat iemand over mijn grenzen heen ging in die 32 jaar. Liggen mijn grenzen dan verder dan bij anderen? Niet dat ik me daar bewust van ben. Natuurlijk passeren regelmatig bepaalde onderwerpen de discussies en worden er grapjes gemaakt. Ik doe hier ook aan mee, dat gaat over en weer. Niet dat ik me verplicht voel of niet buiten de boot wil vallen, maar ik vind het wel leuk. Ik heb het nog nooit als grensoverschrijdend ervaren. Waarom hebben anderen dit dan wel? Dit kan te maken hebben met ervaringen uit het verleden die getriggerd worden, omdat iemand hier gevoeliger voor is. Ik weet het niet.
 
Wat ik me nu wel weer herinner, is een situatie geweest, toen ik puber was. Dit was echter niet op de werkvloer. Het was rond Sinterklaastijd. M'n vriendin en ik vonden het wel leuk om als zwarte Piet verkleed naar een feest te gaan wat in volle gang was. We waren denk ik 16-17 jaar. Dat was niet zo slim achteraf, want de meeste mannen aldaar hadden de nodige alcohol in hun bloed en daarbij vielen de meeste grenzen weg. Dus na de nodige handen overal weggeslagen te hebben, zijn we 'rokend vertrokken'. We waren op dat moment heel blij dat we weer buiten waren, uit te mensenmassa. Dat was wel een moment, waarvan ik dacht, WTF was dit nou allemaal, zijn ze gek geworden? Dit doen we niet meer! Een leerzame ervaring.
 
Ik denk dat als er een hiërarchie in de relatie zit, een afhankelijkheidspositie dus mensen die menen afhankelijk te zijn (geen keus te hebben) of wat minder stevig in hun schoenen staan, de kans groter is op dit ongewenste gedrag. Ik heb me gelukkig nooit afhankelijk gevoeld. Ik ben qua karakter vrij rotsvast, dat zal de kans op het overschrijden van mijn grenzen kleiner maken. Natuurlijk heb ik in de afgelopen 32 jaar de nodige toespelingen gehad, maar ik ben daar niet echt gevoelig voor of geef personen niet de gelegenheid tot. Ik moet zeggen dat ik daar zelfs wat naďef in ben. Gewoon omdat ik daar niet mee bezig ben. Nog even over die toespelingen. Sommige dames vinden het ongewenst als er naar hen gefloten wordt. Ik heb dat nooit gehad. Ik zag dat altijd als iets positiefs, want dan val je bij diegene op in positieve zin. Dat is dan misschien dat naďeve van mij? Dat heb ik ook met toespelingen, dat voelt meer als complimenten als ongewenst gedrag. Maar dat ik wellicht een persoonlijke interpretatie. Wel een positieve! Dit soort momenten worden trouwens steeds unieker naarmate de leeftijd stijgt, ha, ha!
 
Een situatie die ik nog me herinner als schrijvende over dit onderwerp: Toen ik een jaar of 25-26 was, heb ik een leidinggevende gehad binnen dat bedrijf die aangaf, dat als ik voor hem zou komen werken, hij ervoor zou zorgen dat ik zou groeien en een mooie functie zou krijgen met een nog mooier salaris. Ik moest er dan voor zorgen dat hij in een goed blaadje kwam bij de directie. En als ik dat niet zou doen, hij ervoor zou zorgen dat mijn collega (mijn assistente) dit mooie baantje kreeg en dat ik alleen maar rotwerkjes kreeg en dat er niks van mij terecht zou komen in dit bedrijf. Dat had ik kunnen ervaren als grensoverschrijdend gedrag. Of dit zou het begin zijn van... wat heb ik gedaan? Ik heb erover nagedacht en besloot het volgende: ik ben naar de directie gegaan en gezegd dat ik niet gediend ben van dit soort chantagepraktijken en dan ik nog liever bij m'n vader in de tuin zou gaan werken dan voor hem te werken. Wat was het resultaat? Dat deze niet-functionerende salesmanager werd ontslagen door meer van dit soort voorvallen die daarna aan het licht kwamen. Ik heb er toen verder niet overna gedacht, maar nu denk ik, zo dat is best stoer!
 
In mijn functie als HR Manager heb ik nog geen voorvallen met medewerkers gehad die zich in zo'n ongewenste positie bevonden. Gelukkig, of ben ik dan onbereikbaar of komen mensen niet bij mij met hun probleem? Dat zou kunnen. Ik weet het niet.
 
Ik hoop echter dat ze dit wel durven! Het is belangrijk dat mensen hun grenzen aan durven geven. Dat ze kunnen werken in een veilige omgeving waar ze zichzelf kunnen zijn. Dat is de basis voor Samen Groeien.

Bron: Martine van der Meer