Blog: Moeders

Moeder komt eten vanavond. Vandaag is anders dan anders. Het is vandaag de sterfdag van mijn vader. Die twee waren een liefdevol en harmonieus 'setje'.  Een voorbeeld. En nu vier jaar later? Het gemis en verdriet blijven maar ik ontdek nu steeds nieuwe talenten van mijn moeder. Hield ze plots een speech. Neemt ze allerlei initiatieven. Cruisen met een vriendin. Nieuwe bridgevrienden. En nu tijdens de lockdown mag ze bijna niks maar wandelt ze en bezoekt ze optimistisch elke dag iemand. Wat een veerkracht. Niet blijven hangen in het verleden. Aanpassen, doorpakken en de mooie kanten van het leven blijven zien. Het bruggetje naar onze sector is makkelijk gemaakt.

De schaalvergroting in de productietuinbouw komt in een enorme stroomversnelling de komende paar jaar. 'Geen plek meer voor de kleintjes, we worden af geserveerd, we tellen niet meer mee', hoor en lees ik vaak, met name in de sierteelt. Onzin. Hoe mooi is het als je kan doen waar je goed in bent en wat je leuk vindt in plaats van de generalist te zijn? Hoe lekker is het als je onderdeel bent of wordt van een bedrijf of samenwerkingsverband waar jouw talenten en vakmanschap maximaal kan laten bloeien?
Boosheid en weerstand voeren nu de boventoon in het Coronadebat. In de sierteelt hebben we daarnaast de gezamenlijk pispaal Royal FloraHolland. Voeren we nog antieke discussies over certificering en willen we FloriNEE in plaats van Floriday. Aanpassen, doorpakken en de mooie kanten van het leven en het ondernemen blijven zien.

Iedereen krijgt de groeten van mijn moeder, (bijna) 83 lentes.

Bron: Ronald Grootscholten