Blog: Praten over eten

Ik schrijf deze blog op Sicilië. In Ortigia, het historische centrum van Syracuse. Dat was in de oudheid na Athene de belangrijkste stad. Het telde toen meer dan een miljoen inwoners. Daar zijn er nu nog ruim honderdduizend van over. Ik kom hier al meer dan tien jaar. Altijd in deze tijd van het jaar, soms ook in het voor- en/of najaar. Wat me hier het meeste opvalt is hoe men met eten omgaat! Oud en jong, man en vrouw... De mensen praten hier altijd over eten.

Zoals Pipo, een oudere Siciliaan, die ik in de enoteca ontmoet, waar hij zijn dagelijkse wijntje drinkt. Hij maakt zelf een pesto van kappertjes. En niet zomaar van kappertjes. Nee, alleen van de kappertjes van het Siciliaanse eiland Pantelleria, hét eiland van de kappertjes.

Of de eigenaar van een mooie enoteca in Catania, de dichts bij gelegen grote stad, die me bij mijn rode wijn van de Etna een bakje pistachenootjes serveerde. Geen gewone pistachenootjes, maar pistachenootjes uit Bronte. Uit dat tegen de Etna aan gelegen stadje komt het Groene Goud, de beste pistachenoten. Hier in Syracuse is een ijssalon waar het pistache-ijs dat gemaakt is van pistachenoten uit Bronte vijftig cent duurder is...

Of Elise, die met haar verloofde Gianfilippo, beide uit het midden op Sicilië gelegen Enna, hier in de hoofdstraat van Ortigia Enoteca Solaria runt (een must voor wie hier ooit eens komt!). Eli en Gianfi (Italianen korten elke voornaam af) gaan op Valentijnsdag trouwen. Toen ze daar vol enthousiasme over vertelde ging het vooral over wat de gasten allemaal te eten krijgen.
 
Zien eten, doet eten, wordt wel gezegd. Maar dat geldt zeker ook voor praten over eten! Ik heb Pipo het recept van zijn pesto gevraagd en ik verheug me nu al op het eten tijdens de komende bruiloft op Valentijnsdag waar ik te gast zal zijn. Misschien moeten we dat in Nederland ook wat meer gaan doen: praten over eten!

Bron: Henk Strating