Martine van der Meer: En toen keek ik in de spiegel…

Toen ik nog jong was, in de vorige eeuw was dat, zoiets als Z (geboren tussen 2000-2015) nu is, vond ik iemand van 40 stokoud en iemand van 50 een fossiel. En dan ineens ben ik  zelf 50. Half november ‘zag ik Sarah’ zoals ze dat noemen. Ik keek in de spiegel en daar stond ze…

Ik hou van oude, doorleefde dingen. Ik spaar ze zelfs. Iets wat een verhaal heeft. Nou dat heb ik inmiddels, een verhaal met hoogtepunten en dieptepunten. Ik weet inmiddels wat belangrijk in het leven is en wat er eigenlijk niet toe doet. Dat heb ik geleerd doordat ik het verschil ken. Ik heb op de bodem gezeten en toen ik daar weer uit krabbelde, was ik nog steeds Martine, maar toch ook een heel ander mens. Gewoon anders en een stuk wijzer. Niet qua IQ, FQ of EQ maar op gebied van SQ. Het is lastig te omschrijven hoe anders. Dat ben ik nog steeds aan het ontdekken. Maar ik sta anders in het leven. Mijn leven heeft me sterker gemaakt. Ik heb geen angsten meer die veel anderen hebben. Dat is een bijzondere manier van leven.

14 november begon mijn ‘nog 1 dag 49’-feestje op mijn werk, 15 november was het dan echt zover, en de dag erna de afsluiting op NoordVliet. Drie gedenkwaardige dagen waar ik dankbaar voor ben. Jullie hebben het op een manier ingevuld die bij mij past. En dat is niet zo doorsnee, denk ik.

Als ik zie hoe spannend mensen de race van Max Verstappen vinden. Hoe blij ze waren dat hij had gewonnen. Hoe mensen opgaan in het WK Voetbal. Hoe mensen genieten van een wijntje. Allemaal van die genietmomentjes die ik niet heb! Ik hou niet van Formule 1, voetbal, wijn etc. Dat is eigenlijk heel jammer, want ik heb die gevoelens niet die anderen zo intens beleven. Maar ik ben wie ik ben, niets meer en niets minder.

Ik heb m’n eigen dingen en momenten. Die zullen anderen mogelijk weer niet hebben. Want als mens hebben bepaalde typen overeenkomsten, maar iedereen blijft toch anders. Binnen ons bedrijf hebben we ook vele soorten mensen. Hoe diverser, hoe leuker ik het vind. Wat zou het saai zijn als ze allemaal hetzelfde zouden zijn. Wat zou de wereld in z’n geheel saai zijn! Maar erachter komen hoe mensen denken, wat ze leuk vinden en wat ze willen, is heel simpel; vragen. Gewoon eens een gesprekje aangaan, oprechte interesse. Het is zo makkelijk, maar ik merk dat we door de waan van de dag hier eigenlijk geen tijd voor hebben. Dat is echt een gemiste kans!

Ik vind het knap hoe mijn collega’s een ‘portret’ van mij hebben gemaakt. Mijn complimenten hiervoor hoe jullie dit hebben gedaan. Dit vergeet ik m’n hele leven niet meer!

Bron: Martine van der Meer