Martine van der Meer: Sociale veiligheid, hou op!

Sociale veiligheid... breek me de bek niet open. Je hoort er overal over. Het onderwerp is hot. Tegenwoordig lijkt het overal ineens sociaal onveilig te zijn, in welke vorm dan ook. Is het een modeverschijnsel, aandacht zoeken of is het iets wat er altijd al was, maar nu steeds meer benoemd wordt? Mensen durven erover te praten.

‘Vroeger’ was school de plek waar je het weleens hoorde, maar waar het ook een taboe was eigenlijk. Het schoolplein waar kinderen zich staande moesten houden. Daar leerde je overleven, weerbaar te worden. Een beetje plagen, moet kunnen. Een mooie training voor het echte leven wat voor je lag te wachten. Zo werd het vaak gezien. Maar er is een groot verschil tussen plagen, een grapje, een keertje pesten of iemand stelselmatig pesten. Soms zover dat iemand hierdoor uit het leven stapt. Hoe erg is dat!?!

Als je als scholier zag dat iemand gepest werd, had je een aantal keuzes, meepesten wat heel veilig was, want dan was je zelf niet de pineut, wegkijken wat ook wel makkelijk was of opkomen voor diegene die de pineut was. En die laatste was het lastigste, want dat kon ook consequenties voor jezelf hebben.

Natuurlijk vinden we nu als volwassenen dat die laatste keuze de beste is, dan ben je een held. Toch?

Maar hoeveel video’s circuleren er op de socials van mensen die ook als volwassene wegkijken? Volwassenen sluiten zich misschien niet meer zo snel aan bij de pester, maar wegkijken is toch verreweg de meestgekozen optie. Een enkeling neemt het voor het slachtoffer op dat wordt gepest, gediscrimineerd, beledigd, aangerand, betast, etc. Als we dit zíen, voelen we altijd wel een soort van ‘verbinding’ met die held. Maar doe jij dit in jouw leven ook?

Of denk je dat alleen maar, dat je dat wel zou doen? En hoe gaat dat bij jou op je werk? Ben jij daar die held? Natuurlijk is er een protocol. Een mooi uitgeschreven beleid met gedragsregels. Cultuurwaarden. Omgangsvormen. Maar corrigeer jij een collega die iets naars zegt over een ander? Iemand voor schut zet? Durf je dat? Of doe je net alsof je het niet hoort? Doe je net of je niet weet wat er speelt? Net als op het schoolplein vroeger…

Wees die held en sta op! Wees diegene die iedereen wil zijn, die als held gezien wordt. Diegene die het leven van een ander een stukje mooier maakt. Diegene die nooit vergeten wordt door ‘het slachtoffer’ omdat jij voor hem of haar opkwam op dat moment! Hoe mooi is dat?

Bron: Martine van der Meer