Vincent Jansen: Het zijn net mensen

‘Word beveiliger op Schiphol!’ Deze oproep zag ik de laatste tijd steeds vaker voorbij komen. Uit nieuwsgierigheid heb ik het aangeklikt. Beveiliger op Schiphol was immers tot voor kort nog een hondenbaan die niemand wilde doen: hoge werkdruk, lage lonen, onmogelijke dienstroosters, slechte pauzefaciliteiten (koud, kaal hok met versleten stoelen en smerige koffie), weigerende scanapparatuur en als toetje: agressieve en gefrustreerde reizigers.

Het nieuws van ontevreden beveiligers bracht me dan ook even terug in de tijd dat ik zelf nog een beveiliger was. Dat begon als een leuk bijbaantje: supporters fouilleren bij Ajax en daarna zelf de wedstrijd kijken. Maar hoe meer beveiligingswerk ik aanpakte (i.v.m. een tussenjaar), hoe meer nadelen ik ontdekte. Uren lang op je benen staan bijvoorbeeld, maar ook voortdurend je best doen om ‘onzichtbaar’ te zijn (discreet aanwezig zijn, noemde men dat). En het moeilijkste van alles: beleefd blijven tegen iedereen. Ook als mensen je schoffeerden, en dat waren er heel wat. Ik ervaarde het als een baan van weinig aanzien, letterlijk en figuurlijk.

Terug naar Schiphol, daar staat men te springen om beveiligers, zover is duidelijk. Een opleiding of ervaring is zelfs niet nodig, alleen een verklaring omtrent gedrag (VOG). Eenmaal geselecteerd wordt je intern opgeleid. Echter de zin: ‘Let op, vernieuwde arbeidsvoorwaarden!’, was wat me triggerde. Ik klikte door en zag vervolgens een opsomming van een rits toeslagen i.c.m. een hoger uurloon. Maar ook: verbeterde roosters, goede pauzefaciliteiten én doorgroeimogelijkheden.

Wat is nu je punt, hoor ik je vragen? Welnu, Schiphol en de betreffende beveiligingsbedrijven hebben het licht gezien: ze moeten de mensen beter gaan behandelen. Het zit blijkbaar in iets basaal als een fijne verwarmde ruimte waar men pauze kan houden en goede koffie kan drinken, of een normaal dienstrooster waarbij men niet na een nachtdienst direct een dagdienst hoeft te draaien. Sommige dingen zijn niet per se een motivatie, maar werken wel demotiverend op het moment dat ze niet goed geregeld zijn. Een eeuwen oud adagium.

Zo werkt het ook met onze arbeidsmigranten. Het werk is niet altijd even inspirerend en soms zwaar en vermoeiend. Het is niet voor niks dat er geen Nederlanders meer te vinden zijn om dit productiewerk te doen. Maar hoewel het loon voor arbeidsmigranten een zeer belangrijke reden is om hier te komen werken, is het tegenwoordig niet meer doorslaggevend. Arbeidsmigranten worden steeds kritischer en mondiger. Ze willen goede huisvesting, leuke collega’s en een fijne werksfeer. Maar heel belangrijk: ze willen waardering! Wat dat betreft zijn het net mensen…

Gelukkig zijn steeds meer uitzendbureaus zich hiervan bewust. Ook wij bij NL Jobs doen ons best het de medewerkers zoveel mogelijk naar de zin te maken. Een loyaliteitsapp bijvoorbeeld, waarmee ze extra coins kunnen verdienen die zijn om te zetten in geld. Maar ook presentjes voor sinterklaas, kerst en Pasen. Onze huisvesting proberen we zo huiselijk en warm mogelijk in te richten. Intern noemen we dat SNF+. Het gaat namelijk verder dan de norm van ons vraagt. Tot slot faciliteren we onze mensen in community’s. Zo hebben we een eigen voetbalteam die meedraait in de zondagcompetitie. NL Jobs sponsort hun kleding en betaald hun contributie, en dat vinden ze helemaal geweldig.

Dit alles maakt dat onze medewerkers iedere week weer gemotiveerd aan het werk gaan. Tuurlijk zullen zij ook weleens een baaldag hebben als ze weer tussen de tomaten staan, maar omdat de omstandigheden goed zijn, weegt dit niet zo zwaar. Op Schiphol hadden ze dit veel eerder moeten inzien. Dan hadden ze waarschijnlijk geen problemen gehad met een drastisch personeelstekort op de beveiliging en de bagageafhandeling. De mensen die ogenschijnlijk ‘onbelangrijk’ werk doen, maar hoe kwamen we hier van terug!

Moraal van het verhaal? Wees goed voor je mensen en ze zijn goed voor jou. Heel simpel eigenlijk, als je erover nadenkt…

Bron: Vincent Jansen